تابلو طاووس صدف

در نگاه کلی پرندگان، نماد آزادی و رهایی هستند؛ نماد روحی که به اجبار باید مدتی را در این جهان سپری کند تا پس از آن دوباره به عالم ملکوت و مأمن اصلی خود بازگردد.

طاووس از پرندگانی است که به واسطه پرهای زیبایش معروف است؛ از این ‌رو مدت‌هاست که در هنر و ادبیات شرق و غرب شهرت داشته و نماد پادشاهی، تجمل، غرور دنیایی و برانگیختن ستایش دیگران است.

در ایران باستان طاووس را به عنوان پرنده ناهید (آناهیتا، ایزدبانوی آب‌ها) می‌شناختند و بر این عقیده بودند که طاووس به دلیل نوشیدن آب حیات، عمر جاویدان یافته است.

در عرفان اسلامی، طاووس مرغی بهشتی است که نماد جهان و کیهان است. هنگامی که با دم خود چتری می‌گشاید، علامت و نماد کیهان یا قرص کامل ماه و خورشید را تداعی می‌کند و همه رنگ‌ها در پرهای او جلوه‌گر می‌شود؛ از این ‌رو مظهری از طبیعت و لطافت خداوند است.

از آنجا که هنرمندان معمولا تحت تأثیر اعتقادات خویش دست به آفرینش‌های هنری می‌زنند، طراح در این محصول نیز از نقش‌مایه‌ طاووس که حکایت از آمیختن بعضی تصورات و تفکرات با هنر دارد، استفاده کرده است. از سوی دیگر براساس احترامی که بعضی پرندگان همچون طاووس نزد مردم دارند، از نقش های پر کاربرد در آثار هنری می‌باشد.